I
Eu non cuidava chantar,
car razon non avia,
mas Arnautz del Vilar
m’a mes er en la via
c’auzi l’autrier clamar
de Mon Sogr’ab sa corona,
q’el no·il det a l’ora nona
del peis, e fes l’amagar.

II
Baros, e cum o poc far,
pois en l’alberc l’avia?
Si n’agues a comprar
ben tart l’en dera·l dia.
E car me fetz plorar
Ma Sogra, q’es bell’e bona,
Dampnedieu prec qe·l cofona
o·l lais ab mi encontrar.

III
Mout es cobes de manjar
e plens de gelosia,
per que no·l deu amar
midonz N’Estefania;
faria lo menar
en la cort de Barselona,
que de Tortoz’a Narbona
de tracion non a par.

IV
E pois ren no·m val reptar
qe·il fassa de bausia,
laissar m’o ai estar
tro un jorn que l’aucia.
Sogra, no·us deu pesar
si ben gardatz sa persona,
qe·l dia c’om lo repona
poiretz cent tans meillurar.

V
Sogra: Berga e Cardona
e Mon Sogr’ab la corona
m’an fayt de vos tant luynar.