Diuen: la mar és trista. Quin trepig
fa cada onada, quan s’esberla!
I veig una mar trista, però, al mig,
tu, com una perla.

Diuen: la terra és trista. Quin trepig
fa cada fulla! Mig no gosa.
I veig la terra trista, però, al mig,
tu, com una rosa.

Diuen: la vida és trista. Quin desig
fa cada dia si t’hi quedes.
I veig la vida trista, però, al mig,
tu, com un somriure.

MANENT, Marià (1931). L'Ombra i altres poemes. Barcelona: Atenes A. G., p. 13.

Diuen amb la veu de Marià Manent [Enregistraments a la Library of Congress, 1951].